Adaptacja

Pierwszym naturalnym środowiskiem zapewniającym dziecku prawidłowy rozwój oraz zaspokajającym jego podstawowe potrzeby biologiczne i psychologiczne jest rodzina. Z czasem jednak, środowisko rodzinne jest niewystarczające, ponieważ jego dynamiczny rozwój wymusza konieczność wyjścia poza bezpieczne granice domu rodzinnego, po to by poznawać dalsze otoczenie.
Najkorzystniejsze warunki w tym zakresie spełnia wyspecjalizowana instytucja jaką jest żłobek i dalej przedszkole. To właśnie w żłobku i w przedszkolu, gdzie dziecko uczy się nawiązywać pierwsze kontakty interpersonalne, dostrzegać potrzeby drugiej osoby, funkcjonować w grupie, respektować obowiązujące w niej zasady i reguły, a także przyjmować różne role i współdziałać – następuje proces socjalizacji.
Dziecko rozpoczyna nowy etap swojego życia.
Odpowiednio przeprowadzona adaptacja ma za zadanie zmniejszyć napięcia emocjonalne w pierwszych kontaktach ze żłobkiem oraz zmniejszyć lęk dziecka przed rozstaniem z Rodzicem. Adaptacja dziecka w żłobku odbywa się zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami i możliwościami, może zostać skrócona lub wydłużona.
Adaptacja prowadzona jest w ścisłej współpracy z Rodzicami. Warto skorzystać z wizyty z maluchem w nowym miejscu. Dziecko obejrzy salę i znajdujące się w niej zabawki, zapozna z opiekunkami i sprawdzi, jak fajnie bawi się z kolegami. Pierwsza wizyta ma za zadanie nie tylko zapoznać dziecko ze żłobkiem, ale i uspokoić Rodzica, gdy sumienie gryzie… Rodzic może zobaczyć, jak jego pociecha bawi się z innymi, porozmawiać z opiekunkami i na pewno pozbyć się części obaw. Jego opanowanie, pewność i spokój udzielą się dziecku.

Jak pomóc dziecku w adaptacji w żłobku?
W początkowym okresie adaptacji odbieraj dziecko wcześniej – dziecko roczne, dwu- trzyletnie ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi
Nie przeciągaj pożegnania w szatni – pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź, przekazując maluszka opiekunowi. Przy pożegnaniach z nim bądź uśmiechnięty i spokojny
Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu – jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko załatwić. Bądź gotowy na trudne rozstania w pierwszych dniach, nawet tygodniach, na płacz i odmowę wyjścia z domu.
Nie okazuj negatywnych emocji – nie płacz, nie wracaj pod drzwi, gdy słyszysz, że twoja pociecha płacze. Takie zachowanie u dziecka jest zupełnie normalne! Kiedy jednak zobaczy, że rodzic czuje się niepewnie, pozostawiając go w żłobku, będzie miało wrażenie, że dzieje się coś złego
Nie obiecuj – jeśli pójdziesz do żłobka, to coś dostaniesz. Kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie może to być forma przekupywania, lecz raczej nagrody. Niech codzienną nagrodą za „grzeczne” pożegnanie będzie wspólna zabawa z dzieckiem.

Staraj się określać, kiedy przyjdziesz po dziecko, w miarę dokładnie – „Odbiorę Cię ze żłobka po obiedzie/ po podwieczorku”.
Wszystkie wątpliwości lub pytania kieruj do opiekunki – na pewno uzyskasz pomoc i osiągniesz porozumienie. Dziecko widząc, że rodzic rozmawia z opiekunem, czuje się bezpieczne.